Στις 13/3/2010 συμμετείχα στην εκδήλωση του Υπουργείου Παιδείας Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων εκπροσωπώντας το 2ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου και παρουσιάζοντας την σχολική εργασία που διακρίθηκε σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό. Tην εκδήλωση, πόσο δε μάλλον τις παρουσιάσεις, πλην των συμμετεχόντων, των φιλικών τους προσώπων και των διαδηλωτών, ελάχιστοι τίμησαν ? ή τουλάχιστον είχαν την περιέργεια για αυτή? λ.χ. στελέχη της εκπαίδευσης.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τις προθέσεις του Υπουργείου, έχοντας μια μικρή εμπειρία σχεδόν 15 ετών στο χώρο της εκπαίδευσης, η στάση μου είναι πάντα κριτική απέναντι σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Είναι πολύ δύσκολο πια να διακρίνω ειλικρίνεια σε προθέσεις ,έχοντας βιώσει την απογοήτευση όλα αυτά τα χρόνια για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι εκπαιδευτικοί από το Υπουργείο.

Γιατί άραγε σε μια εκδήλωση με την ονομασία Αριστεία και Καινοτομία στην εκπαίδευση απενεμήθησαν ? αναμνηστικά συμμετοχής;

Συμβολικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει η υπογραφή της κ. Υπουργού, όταν γίνεται τόσος λόγος για την αξία αυτής της προσπάθειας;

Προφανώς δε θα μπορούσα ποτέ να ισχυριστώ ότι ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι αμέτοχος στην κατρακύλα αυτή. Είμαι έτοιμος να πάρω όποιο μερίδιο ευθύνης μου αναλογεί. Αλλά θα ήθελα να δω το ίδιο από όλους τους φορείς που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Το χειρότερο συναίσθημα είναι το ότι δεν είμαι πια σίγουρος αν η συμμετοχή σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι στα πλαίσια ανάδειξης των πρωτοβουλιών των εκπαιδευτικών ή απλά γεμίζουμε το χώρο για να ακούσουμε τις «νέες» προτάσεις εμπειρογνωμώνων.

Το λέω αυτό γιατί ένιωσα μεγάλη απογοήτευση ακούγοντας στελέχη του Υπουργείου να κατηγοριοποιούν άκριτα συναδέλφους σε αυτούς που θέλουν το καλό της παιδείας και σε αυτούς που αντιστέκονται. Όταν μάλιστα η αιτία διαμαρτυρίας είναι τόσο προφανής και δίκαιη. Όταν είναι σε όλους γνωστό ότι το φαινόμενο της ωρομισθίας είναι ένα φαινόμενο που μόνο το Υπουργείο για οικονομικούς λόγους μπορεί να εξυπηρετήσει. Θα περίμενα λοιπόν μια αναγνώριση των δίκαιων αιτημάτων τους και όχι μια κατά μέτωπο επίθεση.

Αυτό δε σημαίνει από την άλλη πλευρά ότι συμφωνώ και με την επιλογή διαμαρτυρίας των συναδέλφων, όταν πρόκειται για μια εκδήλωση που αφορά εκπαιδευτικούς γονείς και μαθητές, ακόμα και αν αυτή η εκδήλωση γίνεται για άλλους λόγους.

Με ενόχλησε το γεγονός ότι όσοι βρεθήκαμε στην εκδήλωση αυτή θεωρήθηκε ότι συμφωνούμε άκριτα με ό,τι ακουγόταν. Το ότι δεν υπήρξε αντίδραση σε όσα ακούστηκαν από τον κ. Μπλέτσα αλλά και τον Γενικό Γραμματέα είναι δείγμα σεβασμού στην εκδήλωση και τους θεσμούς και όχι συμφωνία σε ό,τι ακούστηκε. Αυτή η διαφωνία μου θέλω να καταγραφεί.

Κυρία  Διαμαντοπούλου, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά ταυτόχρονα, ναι, υπάρχει όρεξη και αίσθημα ευθύνης. Απογοήτευση από τα χρόνια υποβάθμισης των εκπαιδευτικών από το Υπουργείο και όρεξη και αίσθημα ευθύνης που πηγάζει από την υποχρέωση που νιώθουμε απέναντι στους μαθητές μας να προσφέρουμε.

Σε όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης υπάρχουν εκπαιδευτικοί με μεράκι και όρεξη για την εκπαίδευση. Είναι καθήκον σας να τους βρείτε και να τους ακούσετε έστω και άτυπα. Δε  θέλω να υποβαθμίσω τις επιτροπές σοφών και εμπειρογνωμώνων, αλλά πολλές φορές οι λύσεις είναι τόσο απλές!  Σε αυτό το πλαίσιο η εκδήλωση ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα.

Ελπίζω ειλικρινά  και εύχομαι να ακολουθήσουν περισσότερα θετικά, αλλά κυρίως, ουσιαστικά βήματα ώστε του χρόνου τέτοιο καιρό, αν η τύχη με φέρει να παρευρεθώ σε μια αντίστοιχη εκδήλωση, να νιώσω την ανάγκη να ευχαριστήσω το Υπουργείο, κάτι που δεν μπορώ επουδενί να κάνω φέτος, παρά την τιμή που μου έκανε να με βραβεύσει.

Αθανάσιος Ι. Τσαγκατάκης
Καθηγητής Πληροφορικής
2ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου