Στις 13/3/2010 συμμετείχα στην εκδήλωση του Υπουργείου Παιδείας Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων εκπροσωπώντας το 2ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου και παρουσιάζοντας την σχολική εργασία που διακρίθηκε σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό. Tην εκδήλωση, πόσο δε μάλλον τις παρουσιάσεις, πλην των συμμετεχόντων, των φιλικών τους προσώπων και των διαδηλωτών, ελάχιστοι τίμησαν ? ή τουλάχιστον είχαν την περιέργεια για αυτή? λ.χ. στελέχη της εκπαίδευσης.

Χωρίς να θέλω να μειώσω τις προθέσεις του Υπουργείου, έχοντας μια μικρή εμπειρία σχεδόν 15 ετών στο χώρο της εκπαίδευσης, η στάση μου είναι πάντα κριτική απέναντι σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Είναι πολύ δύσκολο πια να διακρίνω ειλικρίνεια σε προθέσεις ,έχοντας βιώσει την απογοήτευση όλα αυτά τα χρόνια για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι εκπαιδευτικοί από το Υπουργείο.

Γιατί άραγε σε μια εκδήλωση με την ονομασία Αριστεία και Καινοτομία στην εκπαίδευση απενεμήθησαν ? αναμνηστικά συμμετοχής;

Συμβολικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει η υπογραφή της κ. Υπουργού, όταν γίνεται τόσος λόγος για την αξία αυτής της προσπάθειας;

Προφανώς δε θα μπορούσα ποτέ να ισχυριστώ ότι ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι αμέτοχος στην κατρακύλα αυτή. Είμαι έτοιμος να πάρω όποιο μερίδιο ευθύνης μου αναλογεί. Αλλά θα ήθελα να δω το ίδιο από όλους τους φορείς που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Το χειρότερο συναίσθημα είναι το ότι δεν είμαι πια σίγουρος αν η συμμετοχή σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι στα πλαίσια ανάδειξης των πρωτοβουλιών των εκπαιδευτικών ή απλά γεμίζουμε το χώρο για να ακούσουμε τις «νέες» προτάσεις εμπειρογνωμώνων.

Το λέω αυτό γιατί ένιωσα μεγάλη απογοήτευση ακούγοντας στελέχη του Υπουργείου να κατηγοριοποιούν άκριτα συναδέλφους σε αυτούς που θέλουν το καλό της παιδείας και σε αυτούς που αντιστέκονται. Όταν μάλιστα η αιτία διαμαρτυρίας είναι τόσο προφανής και δίκαιη. Όταν είναι σε όλους γνωστό ότι το φαινόμενο της ωρομισθίας είναι ένα φαινόμενο που μόνο το Υπουργείο για οικονομικούς λόγους μπορεί να εξυπηρετήσει. Θα περίμενα λοιπόν μια αναγνώριση των δίκαιων αιτημάτων τους και όχι μια κατά μέτωπο επίθεση.

Αυτό δε σημαίνει από την άλλη πλευρά ότι συμφωνώ και με την επιλογή διαμαρτυρίας των συναδέλφων, όταν πρόκειται για μια εκδήλωση που αφορά εκπαιδευτικούς γονείς και μαθητές, ακόμα και αν αυτή η εκδήλωση γίνεται για άλλους λόγους.

Με ενόχλησε το γεγονός ότι όσοι βρεθήκαμε στην εκδήλωση αυτή θεωρήθηκε ότι συμφωνούμε άκριτα με ό,τι ακουγόταν. Το ότι δεν υπήρξε αντίδραση σε όσα ακούστηκαν από τον κ. Μπλέτσα αλλά και τον Γενικό Γραμματέα είναι δείγμα σεβασμού στην εκδήλωση και τους θεσμούς και όχι συμφωνία σε ό,τι ακούστηκε. Αυτή η διαφωνία μου θέλω να καταγραφεί.

Κυρία  Διαμαντοπούλου, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά ταυτόχρονα, ναι, υπάρχει όρεξη και αίσθημα ευθύνης. Απογοήτευση από τα χρόνια υποβάθμισης των εκπαιδευτικών από το Υπουργείο και όρεξη και αίσθημα ευθύνης που πηγάζει από την υποχρέωση που νιώθουμε απέναντι στους μαθητές μας να προσφέρουμε.

Σε όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης υπάρχουν εκπαιδευτικοί με μεράκι και όρεξη για την εκπαίδευση. Είναι καθήκον σας να τους βρείτε και να τους ακούσετε έστω και άτυπα. Δε  θέλω να υποβαθμίσω τις επιτροπές σοφών και εμπειρογνωμώνων, αλλά πολλές φορές οι λύσεις είναι τόσο απλές!  Σε αυτό το πλαίσιο η εκδήλωση ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα.

Ελπίζω ειλικρινά  και εύχομαι να ακολουθήσουν περισσότερα θετικά, αλλά κυρίως, ουσιαστικά βήματα ώστε του χρόνου τέτοιο καιρό, αν η τύχη με φέρει να παρευρεθώ σε μια αντίστοιχη εκδήλωση, να νιώσω την ανάγκη να ευχαριστήσω το Υπουργείο, κάτι που δεν μπορώ επουδενί να κάνω φέτος, παρά την τιμή που μου έκανε να με βραβεύσει.

Αθανάσιος Ι. Τσαγκατάκης
Καθηγητής Πληροφορικής
2ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου

Σχετικά με τις δηλώσεις της υπουργού Παιδείας

Αγαπητέ/ή συνάδελφε,

Το Σάββατο 13/3/2010 ήμουν και εγώ προσκεκλημένος στην Αθήνα στο Ι.Μ.Ε. στην "τιμητική" εκδήλωση με τίτλο ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ. Θα παρουσίαζα και εγώ τη δουλειά μου.
Λόγω οικογενειακού πένθους δε μπόρεσα να παραστώ.

Στο τέλος της παρουσίασής μου είχα σκοπό να κάνω μια εξαιρετικά τιμητική δήλωση και για τους συναδέλφους οι οποίοι δεν βραβεύονται, αλλά δουλεύουν ισάξια και παραπάνω από εμένα στο σχολείο μου ή και σε άλλα σχολεία. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ τους κάνουν υπέροχα project και πολύ όμορφες δουλειές με τα παιδιά τους στην τάξη. ΑΠΛΑ ΔΕ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ Ή ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΒΟΛΗ. ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΑΘΟΡΥΒΑ.

Η υπουργός μας, όπως και άλλοι υπουργοί στο παρελθόν για άλλη μια φορά έδειξαν το ήθος τους απέναντι στους συναδέλφους και κυρίως στους αδιόριστους. Και από εδώ φαίνεται ότι Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΠΕΣΑ. Μόνο ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα.

Δεν πίστευα στα αφτιά μου και στα μάτια μου βλέποντας και ακούγοντας τις δηλώσεις της υπουργού μας στην τηλεόραση. Τα "καλά πρότυπα" από δω και τα "κακά πρότυπα" από κει. Δημιουργία πόλωσης. ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΥΝΑΝΕ ΤΙΣ ΚΕΦΑΛΕΣ ΤΟΥΣ.

Σας φέρνω παράδειγμα...
την ωρομίσθια γυμνάστριά μας που έρχεται από την Πάτρα 120 χιλιόμετρα δρομολόγιο 3 φορές την εβδομάδα κουβαλώντας της Παναγιάς τα μάτια κάθε φορά (μπάλες, κορίνες, παιχνίδια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε) για να τους κάνει δραστηριότητες, αερόμπικ και πράγματα για να τα ευχαριστήσει.

Ξέρετε ότι έχω συνάδελφο που πληρώνει από την τσέπη του ποσά στα βιβλιοπωλεία για να αγοράζει και να χαρίζει βιβλία στους μαθητές του; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟΣΟ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΑΒΕΥΤΕΙ...

Αυτοί οι συνάδελφοι προσβλήθηκαν και υποτιμήθηκαν το Σάββατο από την υπουργό μας με τις απαξιωτικές της δηλώσεις. ΝΤΡΟΠΗ. ΤΗΝ ΚΑΛΩ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ, ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΤΙΚΟ, ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ.

Νομίζω ότι έχουμε χάσει το νόημα της εκπαίδευσης και τον προσανατολισμό μας με τη δημιουργία ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων. Ο ανταγωνισμός μάς αλλιώνει, χαλάει το ήθος μας και δημιουργεί εγωισμό και έπαρση. Εξάλλου κάτι τέτοιοι συνάδελφοι μού έκαναν καταγγελία στο γραφείο της υπουργού, το Γενάρη που μας πέρασε, χάνοντας την παρουσίαση της δουλειάς μου στη Σεβίλλη στα πλαίσια του συνεδρίου Etwinning. Μια από αυτές "καμάρωνε" κιόλας στην χθεσινή εκδήλωση.

ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ. ΔΕΝ ΤΙΣ ΘΕΛΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΤΙΜΕΣ. ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑ ΕΚΕΙ.

Με πλήρη επίγνωση του λόγου μου,
Παπανδρέου Χρήστος, δάσκαλος

Η χτεσινή παρέμβαση εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια εκδήλωσης βράβευσης που έκανε το Υπουργείο Παιδείας στο πλαίσιο της δράσης "Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση" έδωσε ένα διπλό μήνυμα: Α) Έγκαιρη πληρωμή - κατάργηση ωρομισθίας  - αύξηση διορισμών Β) Εναντίωση στην ουσία της πολιτικής "Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση". Ήταν συμπληρωματικά τα μηνύματα, είχαν σχεδιαστεί, προέκυψαν;

Το δεύτερο μήνυμα αποδείχθηκε το πλέον ισχυρό, καθώς εκφράστηκε και στη γραπτή ανακοίνωση του συντονιστικού οργάνου. Εκεί μάλιστα μεγεθύνεται το ερώτημα, καθώς φαίνεται ότι η «ακύρωση της φιέστας» προϋπήρξε ως σκοπός, για να στηρίξει τα προαναφερθέντα αιτήματα. Κατήγγειλαν την υποκριτική συμπεριφορά της υπουργού οι διαμαρτυρόμενοι: να υλοποιεί τα δευτερεύοντα, ενώ δεν έχει τακτοποιήσει τα πρωτεύοντα. Δεν θα περίμενα βέβαια από τους ωρομίσθιους να μιλήσουν για τη χρόνια συνδικαλιστική υποκρισία σχετικά με την κατάργηση της ωρομισθίας, σχετικά με την προκλητική και επιλεκτική σύνδεση παιδείας-επιχειρηματικότητας. Όμως οι ίδιοι φαίνονται να μην κατανοούν ότι δεν ενημερώνεται και δεν πείθεται μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας για σκόπιμη κυβερνητική υστέρηση με τα επιχειρήματα «30άρια τμήματα, περικοπές μισθών?», όταν οι καταγγέλλοντες επιχαίρουν για την ακύρωση μιας εκδήλωσης, όταν δεν έχουν μιλήσει ούτε οι ίδιοι, πολύ περισσότερο, ούτε οι συνδικαλιστές, δηλαδή οι μόνιμοι συνάδελφοί τους για το συσχετισμό της «καινοτομίας» με συγκεκριμένα επιχειρηματικά κέντρα, για την καταχρηστική εισαγωγή / παθητική αντιγραφή του όρου «καινοτομία» (ήδη από την προηγούμενη κυβέρνηση).

Μπορεί να έχει αέναη ψυχραιμία ο χρόνια αδιόριστος, ο όμηρος, ο εξευτελισμένος ωρομίσθιος των 300 ? θα ρωτήσει κάποιος; Κάποιος άλλος μπορεί να απαντήσει: δεν είναι καλύτερα για τον ωρομίσθιο να χρησιμοποιεί εκείνη την επιχειρηματολογία που αφαιρεί από την άλλη πλευρά την αιτίαση της ισοπέδωσης (είτε στην γενικότερη εναντίωση κατά της αριστείας, είτε στο επιχείρημα «όχι στο ΑΣΕΠ και στο Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας»); Δεν είναι πιο ωφέλιμο για τον ωρομίσθιο να βλέπει καθαρότερα συμμάχους και αντιπάλους; να στηλιτεύει τις αντιφάσεις όχι μόνον της πολιτικής ηγεσίας, αλλά και των διδασκόντων που αδιαφορούν αν τα σχολεία υπολειτουργούν εξαιτίας και της ύπαρξης δασκάλων δύο ταχυτήτων; Η επιλεκτική υποστήριξη της κας Διαμαντοπούλου στη σύνδεση εκπαίδευσης και επιχειρηματικότητας ήταν από χρόνια γνωστή. Όποιος μόνιμος εκπαιδευτικός εκφράζεται σήμερα κατά της συγκεκριμένης «πολιτικής καινοτομιών» θα μπορούσε να την έχει εντοπίσει και να την έχει επικρίνει προ πολλού.

Εκτιμώ ότι στο συγκεκριμένο επεισόδιο η Υπουργός ατύχησε, συγκρίνοντας και εκμαιεύοντας με αυτόν τον επίπλαστα διλημματικό τρόπο το πρότυπο του εκπαιδευτικού. Και ένας υπουργός δεν έχει τα ίδια ελαφρυντικά με έναν ωρομίσθιο σχετικά με εκφράσεις «εν βρασμώ ψυχής». Ωστόσο, καταγράφηκε και η καταστροφική εμμονή μιας συμμαχίας διαμαρτυρόμενων εκπαιδευτικών, μιας συμμαχίας που προξενεί εύλογα ερωτήματα ως προς τις κοινές -υπέρ της δημόσιας δωρεάν παιδείας- επιδιώξεις. Και πριν σπεύσει κάποιος να θιγεί ατομικά από τη φράση αυτή, ας ξανασκεφτεί ποιο στόχο επιδιώκει και με ποια μέσα.

Από ένα τέτοιο επεισόδιο η κάθε τηλεόραση θα χρησιμοποιήσει κατά βούληση ό,τι επιθυμεί, από την άλλη πλευρά καμιά δεν έχει τίποτα να χάσει, εστιάζοντας με οποιοδήποτε τρόπο στο ζήτημα της οπλοφορίας. Διευκολύνει το στόχο «δημόσια δωρεάν παιδεία» αυτή η εστίαση; Ή μήπως θα διευκόλυνε περισσότερο μια λεπτομερής επεξήγηση της «καινοτομίας στην παιδεία», μια διερεύνηση της συγκεκριμένης διασύνδεσής της και των αντιφάσεων που απ? αυτήν προκύπτουν;

14.3.2010
Στέργιος Ζυγούρας