Όταν οι προσσεληνώσεις έδιναν και έπαιρναν, κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, κανείς δε γνώριζε πόσο επικίνδυνες ήταν οι εκλάμψεις για τους συνολικά 12 αστροναύτες που περπάτησαν στη σεληνιακή επιφάνεια.

Εδώ μιλάμε για καθαρή τύχη. Όταν τον Αύγουστο του 1972 παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη έκλαμψη που έχουμε δει ποτέ , το πλήρωμα του Apollo 16 μόλις είχε επιστρέψει στη Γη, ενώ το Apollo 17 -η έκτη και τελευταία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη- δεν είχε ακόμη ξεκινήσει. Σήμερα, οι αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι σε γενικές γραμμές ασφαλείς, μια που αυτός βρίσκεται εντός του προστατευτικού μαγνητικού πεδίου της Γης. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι του σταθμού, παρατηρούν προσεκτικά τον Ήλιο προτού στείλουν αστροναύτες σε εξωτερικές εργασίες, ώστε να αποφεύγεται η έκθεσή τους σε μεγάλες δόσεις επικίνδυνης ακτινοβολίας.

Ακόμη και μετά από την έκθεση σε μικρές δόσεις, οι αστροναύτες μπορούν να παρουσιάσουν συμπτώματα όπως κόπωση και εμετούς, και να χάσουν κάθε διάθεση για εργασία. Αν η δόση είναι μικρή, το σώμα μπορεί να προλάβει να συνέλθει, αλλά αν εκτεθεί κανείς σε ηλιακή καταιγίσα, πολλά κύτταρα του οργανισμού θα πεθάνουν αμέσως, με αποτέλεσμα και το ίδιο το άτομο να πεθάνει μέσα σε δυο μήνες.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ScienceIllustrated