Με τα παραπάνω, θέλησα να δείξω την πολυπαραμετρικότητα του σχολείου. Ενός θεσμού, που, λειτουργώντας μαζικά (ενιαία-σταθερή δομή, ενιαία αξιολόγηση, περιεχόμενο σπουδών, περιεχόμενο και γλώσσα γραφής βιβλίων), καλείται να υπηρετήσει μια Κοινωνία που, εκ των πραγμάτων, αναπτύσσεται Πολυπολιτισμικά και οφείλει να μας χωρέσει όλους!!!..

Μήπως επομένως, το θέμα της συμπεριφοράς των δύο φύλων, δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής διακρίσεων αλλά οι διακρίσεις των φύλων, είναι οι ίδιες αποτελέσματα με βαθύτερες αιτίες στον τύπο της κοινωνίας, τη κουλτούρα και τον τρόπο παραγωγής;

Μήπως ίσως είναι αποτέλεσμα μιας κατάστασης όπου η Κοινωνία αρνείται να δει και να προσεγγίσει την πραγματικότητα της Πολυπολιτισμικότητας και να διαμορφώσει τους θεσμούς για να υπηρετήσει το γεγονός εντάσσοντας ομαλά τα μέλη της στο σύνολο;

Μήπως αυτή η μορφή του μαζικού σχολείου, έφτασε στα όρια του μη δυνάμενο να καλύψει τις πολυσύνθετες ανάγκες μιας τέτοιας κοινωνίας κι ένα σχολείο, άλλου μοντέλου, στηριγμένο σε Καινοτόμες δράσεις, Πολυπαραμετρικά ΔΕΠΣ και ΑΠΣ, εξατομικευμένη διδασκαλία και αξιολόγηση θα ήταν μια λύση και για το θέμα ?φύλο κι εκπαίδευση?; Ένα σχολείο το οποίο, προάγοντας το ανθρωποκεντρικό πρόσωπο της Παιδείας ως λειτουργία του θεσμού, κι απομακρυνόμενο από λογικές άμεσης οικονομικής ανταποδοτικότητας, θα αναδείκνυε τον σεβασμό στον άνθρωπο, επομένως και την γυναίκα;;;?.

Θέτοντας αυτά τα ερωτήματα, δε θέλω να αποποιηθώ τις ατομικές καθενός ευθύνες. Κάθε άλλο! Θέλω να τονίσω πως, μεγαλώνοντας σε συγκεκριμένα κοινωνικά συστήματα, ανάλογη θάναι κι η συμπεριφορά μας, διανθισμένη βεβαίως και από τις προσωπικές εμπειρίες, μόρφωση, ιδεολογία, κουλτούρα, στερεότυπα. Αν δεν αλλάξει ο προσανατολισμός κι οι προτεραιότητες του ίδιου του θεσμού, φοβάμαι πως τα πράγματα θα συνεχίζουν να είναι έτσι. Αυτό τουλάχιστον μου δείχνει η εμπειρία από τον σχολικό μου χώρο όπου φαινόμενα όπως λαϊκισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία, απαξίωση του διαφορετικού σε όλες τις μορφές του?, κυκλώνουν ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια!!!..