Προσγειώσου! Προσγειώσου στον «τσακισ?ένο» σου ?ισθό που σε εξαναγκάζει σε δεύτερη δουλειά... Προσγειώσου στον συνωστισ?ό των τάξεων των παιδιών από διαφορετικές πατρίδες... Προσγειώσου στο σχολείο - απο?ί?ηση φροντιστηρίου... Προσγειώσου στον παιδαγωγικό σου ρόλο, που όλο και περισσότερο εξουθενώνεται από τον ρόλο του εξεταστή, του επιτηρητή, του συ?βολαιογράφου επιδόσεων... Προσγειώσου στα διδακτικά καθήκοντά σου, που όλο και περισσότερο «χαρακώνονται» από τις γραφειοκρατικές - διοικητικές υποχρεώσεις τις οποίες θα σου αναθέσουν...

Προσγειώσου στα δεκάδες ?άτια των δυσαρεστη?ένων ?αθητών οι οποίοι προετοι?άζονται ?έρα - νύχτα στο διπλανό φροντιστήριο... Προσγειώσου στα καχύποπτα ?άτια των γονιών που πληρώνουν ?ια περιουσία έξω από το σχολείο για την εκπαίδευση των παιδιών τους και έχουν ?άθει να σε θεωρούν υπεύθυνο γι' αυτό... Προσγειώσου στη λάσπη του «τε?πέλη», του «ιδιαιτεράκια», στις τα?πέλες που σου έχουν έντεχνα φορέσει οι κυβερνήσεις ?έσω των ηλεκτρονικών τους κουβερνάντων... Προσγειώσου στην ευθυνοφοβία κάποιου διευθυντή που δεν σε ε?πιστεύεται και «επικοινωνεί» ?αζί σου ?έσω της απειλής της αξιολόγησης που έρχεται...

Προσγειώσου στα σαράντα χρόνια δουλειάς που σου υφαίνουν, σαν σάβανο… Προσγειώσου και α?έσως απογειώσου!

Υπολόγισε τις δυσκολίες και ταυτόχρονα περιφρόνησέ τις! Αφησε τα ορά?ατά σου, τις προσδοκίες σου να υπερβούν τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και τους χα?ηλούς ορίζοντες ενός προκατασκευασ?ένου ρεαλισ?ού.

Αρνήσου το πατρόν του ΔΝΤ και των αγορών που ονειρεύονται πως θα έχουν «αιώνια» ?ι [-875α νεολαία να λειώνει όπως το χιόνι στο βουνό για να αυξάνουν τις ε?πορικές ιδέες τους… Αρνήσου στο κράτος-εργοδότη να σου φέρεται σαν επιχειρη?ατίας και να θέλει το σχολείο ένα ε?πορικό ?αγαζί και τον εκπαιδευτικό έναν κακοπληρω?ένο και υπάκουο υπάλληλό του. Απαίτησε ό,τι σου ανήκει για να ζεις ?ε αξιοπρέπεια.

Αρνήσου τους λογιστικούς υπολογισ?ούς ?ιας πολιτικής που ?ε το απατηλό σύνθη?α «πρώτα ο ?αθητής» δεν διστάζει, στη λογική του «Συ?φώνου λιτότητας και περικοπών», να συγχωνεύει τ?ή?ατα και σχολεία, αδιαφορώντας για την υποβάθ?ιση των όρων ?άθησης και διδασκαλίας και για τις πολύπλευρες ψυχοπαιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες.

Αρνήσου το ξεροκό??ατο των υπερωριών το οποίο ετοι?άζονται να σου πετάξουν, για να καλύψεις τα κενά τα οποία αφήνουν ακάλυπτα αυτοί οι ίδιοι που κρατάνε έξω από την πόρτα του σχολείου χιλιάδες συναδέλφους σου αδιόριστους, τα ίδια σου τα παιδιά που ?ε τόσο κόπο τα σπούδασες, γιατί έτσι ορίζει η δική τους πολιτική που, αδιάντροπα, την έχουν ονο?άσει εξορθολογισ?ό και εξυγίανση.

Μετέτρεψε το σχολείο από χώρο «εξεταστικής θυσίας», από ?ια άχαρη και ψυχρή «αίθουσα ανα?ονής» στην οποία αναγκαστικά περι?ένει ο ?αθητής ?έχρι να έρθει η ώρα του ?οιράσ?ατος των τίτλων, σε χώρο γνώσης, διεκδίκησης, ζωής. Υπονό?ευσε την ανταγωνιστική σχολική ατ?όσφαιρα, δη?ιουργώντας όρους συνεργασίας, επιβραβεύοντας τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, επιχειρη?ατολογώντας υπέρ της θέσης ότι «τα καλύτερα όνειρα στη ζωή ?ας είναι τα συλλογικά!».

Γνώρισε τους ?αθητές σου όχι ?όνο ?ε το αυστηρό κριτήριο της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους στο σχολείο, αλλά ?ε τα βασικά στοιχεία της κοινωνικής τους ταυτότητας. Δώσε στις τάξεις ένα άλλο χρώ?α, πιο ανθρώπινο, πιο ζωηρό, πιο κοινωνικό. Επισή?ανε σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το σχολικό σύστη?α δεν έχει το δικαίω?α να δη?ιουργεί παρα?ελη?ένα παιδιά.

Σκύψε πάνω στα παιδιά των «τελευταίων θρανίων», αφουγκράσου τις ανάγκες τους, ?άθε τους γρά??ατα. Στάσου στα ξένα παιδιά, πλησίασέ τα, κατάλαβε ότι δεν είναι αυτά το πρόβλη?α, αντίθετα αυτά έχουν χίλια προβλή?ατα. Μην επιτρέψεις, από συναδελφική αλληλεγγύη, σε κανέναν να κάνει τον «στιγ?ατισ?ό» διδακτέα ύλη για τον ?αθητή.

Πείσε τους ?αθητές σου ότι οι σχέσεις σας ?πορούν να πάψουν να είναι ανταγωνιστικές, όταν η ουσιαστική συ??ετοχή τους στη σχολική ζωή θα δρο?ολογηθεί στους όρους θέσπισης και τήρησης κανόνων που θα εξασφαλίζουν δικαιώ?ατα και καθήκοντα σε όλους.

Αφόπλισε τον ωχαδελφισ?ό, τη λογική τού «τόσα παίρνω, τόσο δουλεύω». Κατέβασε την καρδιά σου από την έδρα, αφουγκράσου τα χτυποκάρδια, ?ετέτρεψε τους ?αθητές σου σε παρατηρητές-δράστες, προσπάθησε να διεγείρεις την παρατηρητικότητά τους, ανάγκασέ τους να πάρουν αποφάσεις, δώσε τους επιχειρή?ατα, ώθησέ τους στη συνειδητοποίηση.

Πρόβαλε τον ρόλο του δασκάλου-ε?ψυχωτή, αρνήσου τη ?ετατροπή σου σε ?ικρόψυχο ελεγκτή, σε συ?βολαιογράφο επιδόσεων, ?ην αφήνεις να σε ?ετατρέψουν σε κακοπληρω?ένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χα?όγελο.

Αφησε άναυδους τους σοφούς του υπουργείου, τους ?άγιστρους και τους διανοού?ενους της αυλής και της οθόνης, διασάλευσε την «τάξη», άναψε φωτιές στην καρδιά και το ?υαλό των ?αθητών σου και των γονιών τους και επανέφερε στο προσκήνιο τη ζωντανή πολιτική και την αποτελεσ?ατικότητά της, και?αζί τον κόσ?ο των δραστήριων-δυσαρεστη?ένων!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΑΝΕΑ (Χ.ΚΑΤΣΙΚΑΣ)