^Κορυφή Σελίδας

foto1 foto2 foto3 foto4 foto5
foto5

Μεταφέρουν ωκεανούς στα σαλόνια

Εκατομμύρια πλάσματα ξεριζώνονται  κάθε χρόνο από το σπίτι τους στον ωκεανό για να μπουν σε ενυδρεία. Επιστήμονες προειδοποιούν ότι με τον  τρόπο αυτό διαταράσσεται το θαλάσσιο  οικοσύστημα. Στους κοραλλιογενείς υφάλους των Νησιών Φλόριντα Κις στις Ανατολικές ΗΠΑ, υπάρχουν πολλοί δύτες που παρατηρούν την ομορφιά του βυθού και τους πολύχρωμους οργανισμούς που βρίσκουν εκεί καταφύγιο. Ορισμένοι όμως από τους βουτηχτές δεν νοιάζονται για την παρατήρηση, αλλά συλλέγουν προσεκτικά ορισμένα ασπόνδυλα πλάσματα, όπως οι γαρίδες Ρeppermint και τα μικρά καβούρια- αναχωρητές που έχουν μπλε πόδια.

Δεν τα μαζεύουν για να τα φάνε, ούτε από χόμπι. Θα τα πουλήσουν για να καταλήξουν σε κάποιο από τα 700.000 ενυδρεία με αλμυρό νερό που υπάρχουν στις ΗΠΑ. Σήμερα, η παλιά κρυστάλλινη γυάλα που φιλοξενούσε ένα ή δύο χρυσόψαρα του γλυκού νερού, διακοσμημένη με ένα πλαστικό φυτό ή βράχο, δεν υπάρχει. Τη θέση της έχουν καταλάβει ενυδρεία που μοιάζουν με μικρούς ωκεανούς. Δεσπόζουν σε μουσεία, ιδιωτικά κέντρα ή και στα σαλόνια σπιτιών και φιλοξενούν μέσα τους όχι μόνο ζωντανά κοράλλια και βράχια παρμένα από τον βυθό, αλλά και ένα σωρό πρωτόγνωρων οργανισμών που ποτέ άλλοτε δεν ζούσαν στην αιχμαλωσία: ανεμώνες, γαρίδες, αχινοί, καβούρια, σαλιγκάρια.

Νέες τεχνολογίες.
Για να τροφοδοτηθούν όλα αυτά τα ενυδρεία και απείρως περισσότερα σε ολόκληρο τον κόσμο, αποψιλώνονται οικοσυστήματα στις θάλασσες. «Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει οδηγήσει στην κατασκευή ενυδρείων που λειτουργούν με αλμυρό νερό και μπορούν να φιλοξενήσουν οποιοδήποτε είδος ζει στη θάλασσα», λέει ο Άντριου Ράιν που είναι βιολόγος Θάλασσας στο Πανεπιστήμιο Roger Williams. «Για να συντηρήσουν όσο περισσότερο γίνεται τη ζωή στα ενυδρεία, οι κάτοχοί τους τα εφοδιάζουν με μικρούς οργανισμούς που καθαρίζουν το νερό και ελέγχουν» τους πληθυσμούς μικροβίων και τα φύκια. Όμως όταν αφαιρούν αυτούς τους οργανισμούς από έναν κοραλλιογενή ύφαλο, τότε το οικοσύστημα διαταράσσεται. Η ζωή θα ευδοκιμήσει στο ενυδρείο, αλλά όχι στον ύφαλο».

 

Ορισμένοι επιστήμονες επισημαίνουν ότι στα ενυδρεία καταλήγουν οργανισμοί για τους οποίους ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Υπάρχουν συγκεκριμένα είδη γαστεροπόδων και μαλακίων που κανείς δεν ξέρει πόσο καιρό και κάθε πότε αναπαράγονται. «Το να μαζεύεις τέτοια πλάσματα χρόνο με τον χρόνο από μια συγκεκριμένη τοποθεσία, σύντομα θα αποβεί καταστροφικό», προσθέτει ο δρ Α. Ράιαν. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της επιστημονικής επιθεώρησης ΡLos ΟΝΕ, ο αριθμός των οργανισμών που συλλέχθηκαν από το 1994 μέχρι το 2007, για να καταλήξουν σε ενυδρεία των ΗΠΑ, ανήλθε στα 8,8 εκατομμύρια παρουσιάζοντας αύξηση 13%.

Ενώ το 1994 είχαν συλλεχθεί περίπου 175.000 σαλιγκάρια του είδους Τurbonella, το 2007 ο αριθμός τους έφθασε τα 700.000. Την ίδια χρονιά είχαν πουληθεί και 2,4 εκατομμύρια μπλε καβούρια για να διακοσμήσουν ενυδρεία. Πολλά είδη ασπόνδυλων καταλήγουν σε ενυδρεία όχι επειδή έχουν ωραία χρώματα και εντυπωσιακή όψη, αλλά επειδή μεταξύ άλλων ρυθμίζουν την ισορροπία του οικοσυστήματος.

Οι γαρίδες. Για παράδειγμα μια κόκκινη γαρίδα του γένους Lysmata δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο άλλες εξαδέλφες της. Μπορεί όμως να αφαιρεί τα μικρόβια από τις ανεμώνες κι έτσι η ζήτησή της για τα ενυδρεία έχει 20πλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. «Υπάρχουν είδη που αγοράζονται από κατόχους ενυδρείων για να επιτελέσουν τη δουλειά που κάνουν στη θάλασσα», προσθέτει ο δρ Α. Ράιαν.

ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ από τους επιστήμονες για τα θαλάσσια οικοσυστήματα
«Τα ενυδρεία είναι ένα παράθυρο προς τη θάλασσα»
Ορισμένοι κατασκευαστές ενυδρείων υποστηρίζουν ότι οι γυάλινες δεξαμενές που φιλοξενούν θαλάσσια ζωή, δεν αποτελούν απλά ένα είδος διακόσμησης για το σπίτι ή το γραφείο. «Είναι ένα επιμορφωτικό παράθυρο προς τη θάλασσα», λέει ο Τζεφ Τέρνερ, ιδιοκτήτης της εταιρείας Reef Αquaria Design of Coconut Creek που φτιάχνει ενυδρεία. Και προσθέτει ότι «όσοι διατηρούν στον χώρο τους από χόμπι τέτοιες κατασκευές ή όσοι το κάνουν για επαγγελματικό λόγο, είναι ευαισθητοποιημένοι για το θαλάσσιο περιβάλλον». Την άποψη αυτή υποστηρίζουν και κάποιοι επιστήμονες όπως η βιολόγος Τζέσικα ΜακΚόλεϊ από την Επιτροπή για τη Διατήρηση της Άγριας Ζωής και των Ψαριών στη Φλόριντα. «Όσοι μαζεύουν τους οργανισμούς από τη θάλασσα είναι εξειδικευμένοι ψαράδες και δεν διαταράσσουν την ισορροπία των πληθυσμών» λέει, ενώ εκείνοι που αποψιλώνουν τους υφάλους από τα ασπόνδυλα υποστηρίζουν ότι έχουν περισσότερη εμπειρία από τους επιστήμονες και ξέρουν τους αναπαραγωγικούς κύκλους των οργανισμών αυτών, το πότε αυξάνονται και το πότε μειώνονται οι πληθυσμοί τους.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΑΝΕΑ

RizVN Login